بدعت هاى 18گانه میرحسین موسوی
جوان: ملت بزرگ ایران براى اولین بار در طول تاریخ انقلاب اسلامى، پدیده هایى را مشاهده کرد که تاکنون مشاهده نکرده بود. هر قدر مشارکت عمومى در یک انتخابات بالاتر باشد، باید جشن و شیرینى آن نیز گسترده تر باشد.
میرحسین موسوى با رفتار و حرکت هاى خویش و بدون استدلال هاى حقوقى، مسیرى را طى کرد که ثبت تاریخى آن براى آینده کشور و نظام مى تواند الگویى انحرافى را نهادینه کند. آنچه ایشان انجام داد، براى کسانى که وى را درون خانواده انقلاب مى دانستند باورکردنى نیست. حتى کسانى که به ایشان راى نداده بودند، بعد از انتخابات ایشان را بهتر شناختند و بعضا مى گویند: خدا را شکر که ایشان رئیس جمهور نشد
وگرنه...
میرحسین، بدعت هایى را ابداع کرد که دل بسیارى از انقلابیون و مردم را جریحه دار کرد و همگان با دستى به دهان گرفته چراهاى مختلفى را طرح مى کنند. از جمله این بدعت ها:
1- لوث کردن رنگ سبز و نماد اهل بیت
رنگ سبز یا هر رنگ دیگر، صلاحیت عمومى و اختصاصى براى اشغال یک جایگاه حقوقى ایجاد نمى کند، اما کاش ایشان رنگ دیگرى را انتخاب مى کردند که در مدت کوتاه انتخابات به صورت قراردادى، استفاده و بعد از آن به فراموشى سپرده مى شد. این رنگ متاسفانه به نحو ناهنجارى مورد تمسخر قرار گرفت. سبز کردن ناخن ها توسط برخى طرفداران در جشن دوم خرداد در ورزشگاه آزادى، پوشیدن رنگ سبز توسط یکى از طرفداران به سگ خانگى و... مواردى بود که اکنون رنگ سبز را نه معادل رنگ اهل بیت، بلکه آن را معادل قانون شکنى، سوء استفاده از ارادت مردم به اهل بیت براى رسیدن به قدرت و... مى دانند.
2- عدم مراعات قواعد مردم سالارى
دموکراسى ضوابطى دارد که به صورت قراردادى دوطرف مبارزه پذیرفته اند. میرحسین بعد از باخت، ریل حرکت خود را از مسیر قانون جدا کرد و به سمت التهاب اجتماعى پیش رفت و هیچ گونه استدلالى براى نحوه تقلب، با تفاوت ?? میلیون راى ارائه نمى کند. از یکى از راه پیمایان عصر ?? خرداد پرسیدم: سند شما مبنى بر تقلب چیست که اکنون به خیابان آمده اید؟ گفت من نمى دانم ما به گفته آقاى موسوى اعتماد داریم، بنابراین میرحسین مسیر را براى چنین رفتارى در انتخابات آتى کشور باز کرد و رویه اى را ایجاد کرد که در حافظه ملت ماندگار خواهد شد. او ثابت کرد که مى توان در وسط بازى، قواعد را عوض و یک طرفه اعلام پیروزى کرد.
3-استفاده از واژه الله اکبر براى حمله به اماکن عمومى
موسوى در بیانیه دوم خود از طرفداران خواسته بود که از واژه الله اکبر استفاده کنند، لذا تعداد قابل توجهى که نه ظاهر آنان با الله اکبر سازگار بود و نه عمل آنان مبتنى بر اخلاق اسلامى بود، از این واژه استفاده کردند. آشوب طلبى و حرکت هاى ضدانقلابى و توم کردن آن با واژه الله اکبر، التقاط منافقین را به ذکر متبادر مى کند که مى خواستند هم پایى در اسلام و هم جایى در سوسیالیسم داشته باشند. واژه الله اکبر که روزى شیررزمنده ایرانى براى حمله به قلب دشمن بعثى در جبهه بود، امروز شعار و رمز عملیات علیه اموال عمومى و اماکن و منازل شده است.
4- عدم ارجاع مشکلات به مراجع قانونى و بى اعتبار دانستن آنها
میرحسین از اول مشى اش را دنبال مى کرد که دولت، شوراى نگهبان و مجریان را قبول ندارد. این مشى ابتدا به ساکن و قبل از انجام هر گونه تخلفى، قابل تامل بود. تشکیل کمیته صیانت دو ماه قبل از انتخابات، مکاتبه با رهبرى براى مشکلات کوچک و صدور بیانیه خطاب به ملت، به جاى شکایت به شوراى نگهبان بدعت هاى جدید ایشان است. کسى که ساز و کار قانونى کشور و نظام خود را قبول ندارد چگونه مى توانست فرداى انتخابات و پیروزى با آنها کار کند، لذا بسیارى از افرادى که رفتار میرحسین را در فرداى انتخابات دیدند، خدا را شکر مى کنند که ایشان رئیس جمهور نشد وگرنه...
5- صدور بیانیه آشوب طلبانه و دعوت به حرکت هاى خیابانى
میر حسین به محض احراز صحنه شکست، راى چهل میلیونى مردم را خیمه شب بازى خواند و خواستار استمرار موج سبز شد. تحلیلگران و نخبگان و حقوقدانان از این حرکت انحرافى بسیار متعجب شدند که چرا میرحسین اعتراض خود را در چارچوب قانون طرح نمى کند. مگر او نبود که یکى از اهداف اساسى خود را اجراى قانون مى دانست، مگر وى، دولت فعلى را قانون ستیز و قانون گریز نمى دانست؟ چگونه است که خود مسیر غیرقانونى را عریان طى مى کند. صدور بیانیه تهییجى به جاى اعتراض قانونى یکى دیگر از بدعت هاى ثبت شده در انتخابات ایران به حساب مى آید.
6- برگزارى راه پیمایى غیرقانونى
میرحسین که شاخصه اصلى دولت فعلى را قانون ستیزى مى دانست، بدون اخذ مجوز قانونى طرفداران خود را به خیابان مى ریزد و خود نیز شخصاً در بین آنها حاضر و در سخنرانى خود به نهادهاى قانونى و نظارتى نظام حمله مى کند. درخواست برگزارى راه پیمایى سراسرى در کشور و پایتخت به خاطر اعتراض به نتیجه انتخابات، قبل از بررسى و پیگیرى راه هاى قانونى، یکى دیگر از بدعت هاى میر حسین به حساب مى آید.
7- حمله به مراکز نظامى
تاکنون در انتخابات ریاست جمهورى، آن هم در پایتخت، افراد مسلح به مراکز نظامى حمله نکرده اند و این حرکت اولین بار بعد از انقلاب اسلامى اتفاق افتاد. در ادامه راه پیمایى غیرقانونى به مراکز بسیج حمله شد و تعدادى کشته شدند. این بسیج همان بسیج است که میرحسین آن را مدرسه حق مى نامید.
این وصف صرفاً امرى تاکتیکى براى راى بود زیرا حمله اوباش طرفدار ایشان به بسیج چهره حقیقى
ایشان را شفاف کرد.
8- ایجاد زمینه براى جولان ضد انقلاب
ضد انقلاب بودن افراد سازمان یافته قطعى است؛ اگر چه میرحسین با ژست دموکرات مآبانه چنین نظرى را رد مى کند. نوع شعارها، نوع حملات فیزیکى، حمل اسلحه و سلاح سرد و عربده کشى حکایت از آن دارد که در سایه زمینه سازى میرحسین ضدانقلاب، اراذل، سابقه دارها و... به میدان انتقام آمده اند، چه حاشیه امنى براى آنان بهتر از شعار الله اکبر و پیشانى بند «نخست وزیر امام». اراذل و اوباش باید از ایشان تقدیر ویژه نمایند زیرا او توانست هویت آنان را بازگرداند.
9- ایجاد زمینه براى به سخره گرفتن نظام توسط غرب
دنیاى غرب که مدعى عدم وجود مردم سالارى در ایران است، مستمسک خوبى دست آورد.
آنان حوادث اخیر را نه درون خانواده انقلاب مى دانند و نه بین اراذل و مردم. آنان اراذل را طرفداران جامعه مدنى خواندند و نظام مقدس جمهورى اسلامى را به عنوان عامل سرکوب آزادى خواهان معرفى کردند. غرب نیز مانند میرحسین، انتخابات چهل میلیونى ما را یک بازى تلقى کردند و سلامت آن را به چالش فرا خواندند. اوباما، اوباش را طرفداران دموکراسى دانست که به آنان خیانت شده است.
10- ایجاد خانه هاى تیمى براى طراحى اعمال غیرقانونى
در تحلیل هاى قبل از انتخابات، این نکته وجود داشت که تشکیل کمیته صیانت از آراء در عین القاى قطعى بودن پیروزى نمى تواند بدون طراحى هاى دیگر باشد. کروبى در دانشگاه آزاد نجف آباد تشکیل خانه هاى تیمى را برملاء کرد، دستگاه هاى اطلاعاتى و امنیتى نیز با دستگیرى سران مجاهدین و مشارکت خصوصاً در قیطریه این موضوع را به اثبات رساند. هدف این اقدام اگر طراحى اقدامات اخیر نباشد، چه مى تواند باشد؟
11- مکاتبه و مراجعه بى ربط به رهبرى به جاى مراجعه به کانال هاى قانونى
میرحسین در اول انتخابات، دو نامه به رهبرى نوشت؛ حتى براى تمدید ساعت راى گیرى بعد از ساعت ?? از طریق رهبرى اقدام کرد. این رفتار از دو حالت خارج نیست؛ یا ایشان هیچ نهادى را شایسته و واجد صلاحیت نمى داند یا آنقدر روحیه استکبارى بر خود حاکم کرده است که خود را شایسته تماس با کمتر از رهبرى نمى بیند.
12-تبدیل مهم ترین انتخاب ملت به خاطره اى تلخ
شرکت چهل میلیونى ملت در انتخابات به فرموده رهبرى «جشن حقیقى» بود. میرحسین در سایه شکست سنگین و حرکت هاى غیرقانونى و عبوسانه، این شیرینى را تلخ و همگان را در بهت و حیرت فرو برد. مردمى که باید در جشن شرکت مى کردند از ترس تخریب منازل و اماکن یا اسیدپاشى به صورت، در خانه زمین گیر شدند و با حوادث بعد از انتخابات و کشته شدن تعدادى در حوادث مذکور، شیرینى انتخابات به کلى فراموش شد. میرحسین در شعارهاى انتخاباتى مدعى بود که براى ایجاد نشاط و شادابى آمده است.
13- ایجاد شبهه نسبت به سلامت سیاسى نظام
میرحسین با خیمه شب بازى خواندن انتخابات و اعلام علنى مبنى بر عدم اعتماد به شوراى نگهبان و اصرار بر ابطال انتخابات (بدون ارائه دلیل قابل پسند) نظام سیاسى ایران را نظامى معرفى کرد که راى مردم در آن بى تاثیر، فرمایشى و بى خاصیت است و حاکمیت هرچه بخواهد انجام مى دهد. ایجاد آسیب به سرمایه اجتماعى نظام که همان اعتماد عمومى ملت است مهمترین خیانت موسوى در این عرصه است.
14- سیاسى کردن مسائل حقوقى
پیگیرى تخلفات انتخاباتى، امرى است حقوقى و طرح آن در مجامع عمومى براى تحریک و تهییج، قطعاً منتج به نتیجه نخواهد شد.
میرحسین کسى نیست که این موضوع را نداند، اما با سیاسى کردن مساله ثابت نمود که به دنبال شفافیت و بررسى مجدد نیست.
او هر چیزى را که مانع رسیدن وى به کرسى ریاست جمهورى شود، سرکوب خواهد کرد. استمرار آشوب ها به رغم کشته شدن بى گناهان نمونه اى از این سیاسى کارى و سماجت خودخواهانه است.
15- عدم همبستگى بین مطالبه و استدلال ها
میرحسین در دیدار رهبر، در جمع طرفداران در خیابان آزادى و در نامه به شوراى نگهبان خواستار ابطال انتخابات شده است و طبیعتاً براى این مدعا باید استدلال هاى محکمه پسند و حقوقى ارائه دهد.
ایشان در نامه خود به شوراى نگهبان از جمله دلایل زیر را مطرح مى کند. - احمدى نژاد به هاشمى و ناطق توهین کرده است. - دوران امام را زیر سؤال برده است. - براى نمایندگان بنده کارت به موقع صادر نشده است. - بسیج در انتخابات دخالت کرده است. خانم ایشان نیز مدعى است باید راى میرحسین در لرستان (زادگاه رهنورد) و آذربایجان (زادگاه میرحسین) بیشتر از احمدى نژاد باشد. این استدلال آنقدر بى اساس است که هرکس آن را مطالعه مى کند رفتارى را نشان مى دهد که در مقابل یک طنز نشان مى دهد؛ اتفاقاً این راى، وزن رهنورد و میرحسین را در این دو منطقه نیز شفاف
کرد.
16- بى توجهى به نظرات رهبرى
در جلسه میرحسین با رهبرى که بعد از انتخابات تشکیل شد، به ایشان توصیه شد که کانال هاى قانونى را طى کند و به شوراى نگهبان نیز تاکید شد با دقت از حقوق میرحسین صیانت کند. اما ایشان که به کمتر از ابطال راضى نمى شود، بعد از خروج از محضر رهبرى مجدداً بیانیه صادر کرد، راه پیمایى غیرقانونى انجام داد و در آن راه پیمایى غیرقانونى شرکت و سخنرانى کرد.
خاتمى نیز بیانیه دروغینى مبنى بر عدم شرکت در راه پیمایى به جهت غیرقانونى بودن راه پیمایى، صادرکرد اما شخصاً در آن حضور یافت.
رهبرى، میرحسین را به طى مسیر قانونى فرا مى خواند. میرحسین در راه پیمایى اعلام مى دارد به شوراى نگهبان اعتماد ندارد و...
17- ابداع خیابان گردى شبانه قبل از انتخابات
حضور شبانه هواداران میرحسین از دو هفته قبل از انتخابات شروع شد. ترافیک شبانه، سر و صدا، شعار، درگیرى، خصوصاً در خیابان هاى مرکزى تهران، ابداع و بدعت جدیدى بود که میرحسین و حامیانش بنا گذاشتند. دلیل این امر همچنان معلوم نیست. شاید بهترین دلیل آن تمرین حرکت هاى شبانه براى آشوب فرداى انتخابات بود که انجام شد.
18- ایجاد مدل و الگوى غلط براى آیندگان
برخى حرکت هاى متمایز در تاریخ، ثبت و بعضاً الگو مى شود. تبریک ناطق نورى در صبح سوم خرداد 1376 به خاتمى، نمونه اى که امروز بسیارى از تحلیل گران آن را یادآورى مى نمایند، قطعاً سرجمع رفتارهاى انتخاباتى موسوى در انتخابات هاى آینده مورد بازبینى قرار خواهد گرفت و تکرار خواهد شد.
همه موارد فوق و حوادث تلخ فوق الذکر تاسف آور است، اما از آنجا که معتقدیم دست الهى تاکنون انقلاب اسلامى را از همه حوادث سخت و نفس گیرعبور داده است، ان شاءالله رفتارها نیز فرصت هایى را در خود خواهد داشت، شاید به سمت پالایش دیگرى در درون انقلاب مى رویم، شاید این خرداد تکرار خرداد 1360 باشد. امید است که نباشد.
***به نقل از کچیب نیوز***
نوشته شده توسط
کوشا
88/3/31:: 1:30 عصر
|
() نظر
