وقتی که چهره ی همه بی عار است

آئینه هم مشابه دیوار است

 دیگر چه اعتماد به سبزی ها!

وقتی درختِ مزرعه هم ، « دار» است

 دهقان به خوابِ پنبه فرو رفته است

حتماً مترسک است که بیدار است

 پس کاج را کجاست رگ غیرت ؟

اینجا گیاه هرزه ، علمدار است

 دیگر چه انتخاب کند گلّه ؟

هر چه سگ است در دِهِ ما ، هار است

 شاعر نگاه کرد به چوپان، گفت :

این گرگ ور پریده چه خونخوار است

 وقتش رسیده است علی (ع) باشی                                                             

در این زمین ، معاویه بسیار است .....