کیش و مات پادشاه سبز
سرانجام نماز جمعه به امامت رفسنجانی برگزار شد. اصلاح طلبان و محافظه کاران آخرین تیر خود را هم در مقابل انقلابیون و رهبر معظم انقلاب رها کردند. نمازجمعه ای معمولی که بیش از هشتاد درصد نمازگزاران حامیان رهبری بودند. در نمازجمعه ای که همچون سابق، جمعیت به تقاطع طالقانی ـ وصال نمی رسید، رفسنجانی به یاد نماز جمعه های اول انقلاب افتاد!
نماز جمعه ای به یاد ماندنی که موج سبز آن در پایتخت شش میلیونی به پنج هزار نفر هم نرسید. خطبه هایی بی محتوی با سخنانی دوپهلو که در نهایت با تجمع سبزپوشان در میدان انقلاب و دادن فحشهای ناموسی و بی ناموسی به مردم تمام شد. آرامش مردم در حالیکه خون دل می خوردند سبب شد تا شاه سبزپوش به همراه پیاده نظام خود، کیش و مات شوند.
هرچه بود گذشت
هرچه بود گذشت. دوستان مطالب مختلفی نوشته اند. به خصوص صحنه های مضحکی که برخی طرفداران رفسنجانی در خیابان طالقانی و قدس آفریدند، به طور گسترده مورد توجه مخالفان رفسنجانی قرار گرفت. اما می خواهم با طرح یک سوال از یک منظر دیگر به این داستان نگاه کنم: چه کسی باید نماز خواندن یاد این افراد می داد؟
چه کسی باید نماز خواندن را یاد این افراد می داد؟
سی سال از انقلاب اسلامی که یک انقلاب فرهنگی و عقیدتی بود، گذشته است. نظامی به نام جمهوری اسلامی تاسیس شده است که هدفش پیگیری اهداف انقلاب اسلامی بوده است. در جمهوری اسلامی چه میزان مسائل فرهنگی اهمیت داشته است؟ بسیار کم!
نظام نتوانسته است حتی نماز خواندن را به برخی از افراد بیاموزد، کارهای ریشه ای که جای خود دارد. وقتی جماعتی از بالاشهرنشینان بی فرهنگ، مشغول آتش زدن اتوبوسهایی هستند که هیچگاه سوار نشده اند، نظام به تکاپو می افتد، احساس خطر می کند اما دیدن جوانی که نماز خواندن هم بلد نیست به نمازجمعه آمده است احساس خطر می کند؟
بترسیم!
شاید دیدن این عکس ها برای بچه های حزب اللهی تنها بهانه ای شود برای خندیدن به رفسنجانی و یارانش! اما حقیقتا من با دیدن این صحنه ها می ترسم! نگران می شوم! نظامی که قرار بود انقلاب اسلامی را به دنیا صادر کند، برخی جوانانش نماز خواندن هم بلد نیستند، مسائل دیگر که جای خود دارد.
روزهای اخیر شبکه های ماهواره ای اصلاح طلبان و غربی ها مشغول آموزش نماز به حامیان خود در ایران بودند. جدای از سیاستهای عمر وعاصی انگلیسی ها این مطلب جای تامل دارد که چرا وضعیت بخشی از جامعه ما (هرچند کوچک) اینچنین است؟
نمی خواهم بگویم کاری نشده است که قطعا انقلاب برکتهای زیادی داشته است. یا بگویم جوانی که نماز خواندن بلد نیست، کافر است. تنها می خواهم بگویم که می توان از زاویه ای دیگر هم به اتفاقات اخیر نگاه کرد.
اعتقاد دارم، رفتارهایی که در هفته های اخیر دیدیم، بیشتر از آنکه ریشه سیاسی داشته باشد، ریشه فرهنگی و عقیدتی دارد. انشاءالله در آینده باز هم در این خصوص خواهم نوشت.
کلمات کلیدی:
