عکس بالا مربوط به دیوار یک مهدکودک در اروپا هست که روی دیوار اشعار حافظ به چشم میخورد و عکس پائین هم مربوط یه یک مهد کودک ایرانی هست .... خودتان قضاوت کنید.....!!!!

تحمل صدای مخالف، آزادی بیان، جامعه چند صدایی، ایران برای همه ایرانیان، زنده باد مخالف من، زنده باد آزادی، مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر استبداد، مرگ بر جامعه تک صدایی، مرگ بر چیز…

به نظر شما من چند تا از این شعارهای قشنگ را باید بنویسم تا ثابت کنم که من هم مثل سبزها طرفدار آزادی هستم؟! ده تا؟ صدتا؟ هزارتا؟ باور کنید اصلا کار سختی نیست. شما هم می‌توانید امتحان کنید تا ثابت کنید طرفدار آزادی هستید. همین الان یک قلم و کاغذ بردارید و هرچقدر دوست دارید شعار بنویسید. دیدید چقدر راحت بود؟ آهان، پس الان شما طرفدار آزادی هستید. به همین سادگی…

وضعیت بعضی از این دوستان سبز ما دقیقا مشابه همین رفتار بالاست. یعنی انشا نوشتنشان خیلی خوب است، اما وقتی همین انشا را یک نفر دیگر بنویسد، نمره‌اش می شود صفر!

مدتهاست که به بهانه‌های مختلف پای توهین و اهانت و مسخره کردن دیگران را در وبلاگ و سایت و شبنامه و روزنامه‌های‌شان باز کرده‌اند و به زمین و زمان توهین می‌کنند، آنوقت تحمل خواندن یک مطلب انتقادی و یا طنز  را ندارند. وای به حال این آزادی که سبزها دنبالش هستند! کافیست سری به  سایتهای مختلف سبزها بزنید و خودتان ببینید که شعار«ادب مرد بهتر از دولت» آقایان به کجا رسیده است؟

جالب اینجاست که سبزهای متوهم که از خواندن مطلب من عصبانی شده‌اند، هیچ اشاره‌ای هم به دروغ مضحک خودشان در مورد جشن تولدی که قرار بود برای موسوی بگیرند نمی‌کنند. انگار نه انگار که دروغی در کار بوده. لابد این دروغ هم کار ما بوده تا بی خود و بی‌جهت آبروی میرحسین موسوی و جلبک‌های سبز را ببریم. درست مثل ماجرای سعیده پورآقایی که برای توجیه حضور موسوی در مراسم ختم کذایی سعیده، ادعا می‌کنند که این مراسم کار نیروهای امنیتی بود و موسوی فریب آنها را خورده بود!

دوستان سبزم! حالا که از مطلب قبلی من ناراحت شدید، باید بگویم که هیچ اشکالی ندارد. من باز هم از عبارت «جلبک سبز» استفاده می‌کنم. البته برای خودم دلایل زیادی دارم چون اعتقاد دارم که سبزی که شما دنبالش هستید، کیلومترها با مردم ایران فاصله دارد و اگر غیر از این بود و پای میلیون‌ها ایرانی هم‌وطن در میان بود، هرگز به آنها توهین نمی‌کردم. من عمدا از عبارت جلبک سبز در نوشته‌هایم استفاده می‌کنم چون اعتقاد دارم که سبز بودن شما ریشه و پایه‌ی درست و حسابی ندارد.تصاویر پایین چند نمونه از انواع مختلف جلبک‌ سبز را به خوبی نشان می‌دهد:

ابتدا قرار بود رنگ سبز آقای موسوی ریشه در فرهنگ اهل بیت داشته باشد، مثل تصویر پایین!

اما کم کم به جلبک سبز تبدیل شد

اکبر گنجی اصلاح طلب سابق، نماینده جلبک‌های سبز در آمریکا

خانم گوگوش و جلبک سبز

یک جلبک سبز خوشتیپ!

سگ و جلبک سبز!

تجمع جلبک‌های سبز در آلمان

جلبک‌های سبز در جشنواره ونیز

این هم ارتباط جلبک‌های سبز با اسرائیل!

دو عکس بالا مربوط است به آقای حسین دهباشی در سایت فیس بوک: تجمع جلبک‌های سبز در اعتراض به حضور احمدی نژاد در آمریکا

شهید مهدی رجب بیگی از دانشجویان مسلمان خط امام دانشگاه تهران بود که پنجم مهرماه 60 بر اثر ترور منافقین کودل به شهادت رسید.

به گزارش رجانیوز، وجود عنصری چون« شهید رجب بیگی» در سنگر مبارزه بر علیه عناصر وابسته به اشرافیت و فرهنگ فاسد غربی و نفاق چپ در آموزش و پرورش، همچون سدی نفوذ ناپذیز در برابر بازگشت سلطه آمریکا بود. در عین اینکه در انجام کارهای گوناگونی که بر عهده او بود، آرام و قرار نداشت و در شبانه روز جز چند ساعت اندک استراحتی نمی کرد، در برخورد با دوستان و یارانش و در برخورد با دانش آموزان، هرگز جانب صمیمیت و حسن رفتار را از دست نمی داد.

متن زیر نوشتاری از آن شهید است که برخی قسمت‌های آن، تطابق فراوانی با اوضاع فعلی کشور و رفتار برخی جریان‌های سیاسی در زمان انتخابات و پس از آن دارد.

متن این مقاله که در کتاب "می‌رویم تا خط امام بماند"، منتشر شده، در ادامه آمده است:

سرانجام حمایت بی چون و چرا از لیبرالیسم و شکست این جریان آمریکایی سبب شد تا مجاهدین در یک موضع صد در صد انفعالی قرار گرفته و پرده های نفاق خویش را به کناری نهند که اطلاعیه 11 تیر ماه حضرات بارزترین دلیل این مدعاست. هر چند متن اطلاعیه خود به حد کافی گویا بوده و دنائت و پلیدی آنان و همچنین همنوایی آنان را با بوقهای تبلیغاتی امپریالیستی و صهیونیستی به خوبی آشکار می کند و اگر چه مجاهدین در این اطلاعیه با دشنامگویی ناشی از عصبانیت بیش از حد در اثر ته نشین همان جزیی منطق سابق در اثر پی بردن به عاقبت شوم خود یعنی شکست مفتضحانه روی روزنامه های آمریکایی و رادیو هایی نظیر کلن و بغداد را سفید نموده اند؛ اما برای بهتر روشن شدن ماهیت این جماعت پاره ای نکات را در رابطه با این اطلاعیه ذکر می نماییم.

1- این اطلاعیه بدون آرم سازمان و به صورت دست نویس نوشته شده است و دلیل آن هم این است که اگر در آینده در اثر این اطلاعیه ضربات کاری بر پیکر این سازمان وارد آید، سازمان بتواند آن را به سادگی تکذیب کند. لازم به تذکر است که قبلاً نیز مجاهدین چندین اطلاعیه را به صورت دست نویس منتشر ساخته علاوه بر آن با لحنی غیر از لحن همیشگی سازمان نوشته اند.

2- نسبت به اطلاعیه های قبلی سازمان این اطلاعیه حاوی مسلمان نمایی بیشتری بوده و در آن از حدیث و آیه استفاده شده است.

3- مجاهدین می گویند امام می خواهد تمام مردم را به دستگاه اطلاعاتی تبدیل کند و حسرت نداشتن سازمان امنیتی نظیر شاه، ایشان را وادار به این امر نموده است. باید پرسید:

الف- اگر رژیم مردمی نباشد آیا چنین چیزی امکان دارد؟ چرا شاه دست به چنین کاری نزد و ناگزیر از پدید آوردن ساواک گردید؟ اگر شما پایگاه مردمی دارید چرا هر روز مردم شما را(حتی اگر جزء فرزندانشان هم باشید) لو می دهند؟ آیا این افتخار امام خمینی نیست که در هر کاری از مردم کمک می گیرد و این ننگ شما نیست که از مردم می هراسید؟

ب- سازمان که ادعا می کند سرنخ تمام قضایا را کشف کرده و به محض آنکه کوچکترین مطلبی علیه سازمان انتشار می یابد محل انتشارات، شماره اتومبیل ها و نام افراد و...را ذکر می کند و تمام روزنامه های خود را پر از به اصطلاح افشاگری از این اداره و آن گروه و آن وزارتخانه می کند، اطلاعات خود را از چه طریق به دست می آورد؟ آیا غیر از آن است که سازمان هواداران خود را به ساواکی ها بدل کرده و با دادن آموزش های لازم به آنان، در واقع خود نوعی ساواک پدید آورده است؟ شناسائی تمام خانه ها و مغازه های افراد مسلمان و پیرو خط امام از چه طریقی جز از طریق همین هواداران شبه ساواکی صورت پذیرفته است؟

4- مجاهدین می گویند امام گفته است که آنها می خواهند از سایر نیروها و شخصیتها به مثابه پل پیروزی استفاده نمایند و سپس سر ببرند. ما می پرسیم آیا غیر از این است؟ اگر شما لیبرال ها را بجز برای این مقصود می خواهید طبق حرفها و نظرات و تحلیل های خودتان یک سازمان بورژوا- لیبرالیستی هستید(مجاهدین معتقدند بورژوازی لیبرال با شیوه های تولید وابسته به امپریالیسم در مرحله اول باید مورد حمایت قرار گیرند زیرا ارتجاع، پایگاه های توده ای وسیعتری دارد. تحلیل درون گروهی انتشار یافته سازمان) و اگر حمایت شما از لیبرال ها تاکتیکی است که هست پس حرف امام صحیح می باشد آیا تحلیل شما از قرار دادن لیبرال ها به عنوان آلترناتیو واسطه و خودتان به عنوان آلترناتیوهایی غیر از این است؟(مجاهدین می گویند لیبرالها در مرحله ی اول باید جایگزین ارتجاع شوند و سپس می توان آنها را به راحتی سرنگون کرد و خود جای آنان را گرفت)

5- مجاهدین می گویند امام ذهن مردم را نسبت به مجاهدین متوهم کرده است و حمله مجاهدین به مردم و خرمن کوفتن آنان تهمتی بیش نیست؛ اما رادیو جدیدالتاسیس آن ها در تاریخ 30 تیر ماه مسئولیت تمام انفجارها را به عهده می گیرد و حتی مردم را نیز پشتیبان این اعمال می داند. شما که بنا بر ادعای خودتان و هواداران دستگیر شده اتان نقشه بمب گذاری در تمام مناطق را دارید و از جمله عملیات محیرالعقولتان کشتار مردم بی دفاع و بمب گذاری در مناطق شلوغ جنوب شهر و مساجد و آتش زدن کتابخانه ها می باشد و حتی از آتش زدن کودک 3 ساله در جهاد ماهشهر نیز دریغ نورزیده اید، هنوز هم ادعا می کنید امام ذهن مردم را متوهم نموده است؟ آیا با این اعمال جنایتکارانه شما هنوز هم جای شبهه برای هیچ یک از مردم مانده است که کسی بخواهد آنان را شبهه دار نماید؟ وقتی که شما خود مسئولیت انفجارهای انقلابی(رادیو مجاهدین خلق 30/4/60)را به عهده گرفته اید و تمام بوق های امپریالیستی بدون استثناء برایتان کف زده اند، آیا هنوز هم در خط امپریالیسم نیستید؟ آنها به امام ناسزا می گویند و از شما تمجید می کنند، حالا کدامیک در خط امریکا هستید و چه کسی دروغ می گوید؟

6- مجاهدین می گویند امام نیز همچون شاه مجاهدین را خرابکار و اغفال شده می نامند. باید گفت مجاهدین نیز همچون شاه و آمریکا امام را مرتجع می دانند و بی پایگی استدلال آنان از همین جا روشن می شود. اشکال مجاهدین این است که آنها به ارزشها و معیارهای ثابتی معتقد نیستند وگر نه دچار چنین تناقض گویی نمی شدند. آنها نمی دانند(یا می دانند و نمی خواهند به روی خود بیاورند= نفاق) که برای سنجیدن هر عمل بایستی آنرا بر طبق یک نظام ارزشی خاص ارزیابی کرد نه بوسیله ی افراد حق و باطل را تشخیص داد.

7- مجاهدین می گویند ما هرگز امام را به عنوان جانشین پیغمبر(ص) و امام زمان(عج) قبول نداشته و نداریم و نخواهیم داشت؛ با این حساب القابی نظیر "حضرت آیت الله العظمی امام خمینی"، "مجاهد اعظم"، "پدر بزرگوار"، "زعیم استوار و سازش ناپذیر" و از این قبیل که در ابتدای پیروزی انقلاب از جانب آنان به کار می رفته، در واقع تاکتیکی بوده است(تاکتیک نفاق) و آنان هرگز این مسائل را قبول نداشته و صرفا برای فریبکاری و متوهم کردن اذهان توده مردم از چنین روشهائی سود می برده اند. از این گذشته گویا مجاهدین در چنان تنگنائی قرار گرفته اند که ناگزیر از مهمل گوئی و دروغ بافی هم شده اند. آنها در نامه اول بهمن ماه 57 خود که با امضای "مسعود رجوی- موسی خیابانی" به امام نوشته شده است، حضرت امام را ادامه دهنده و وارث راه انبیاء و اولیاء الهی نیز دانسته اند. به قسمتی از این اطلاعیه توجه کنید(...همچنین امیدواریم که خلق و انقلاب ایران و طبقات رنجبر و محروم جامعه که خداوند در قرآن کریم به نام مستضعفین به آنها وعده پیروزی نهائی داده است، همیشه این سعادت را داشته باشند که آن وجود گرامی در پیشایش آنها بوده و ... که سیره ی همه ی انبیاء و اولیاء مکتب یکتا پرستی، بت شکنی و مبارزه با جمیع موانع عدل و قسط، شیوه ی قدیم آن حضرت بوده است. و می بینید که در این نامه (به تاریخ اول بهمن ماه 57 که در کتاب مجموعه اعلامیه ها و موضعگیری های سازمان مجاهدین خلق از انتشارات سازمان درج گردیده است) منافقین مجاهدنما ادامه دادن راه انبیا و اولیا مکتب را شیوه قدیم حضرت امام دانسته اند.

8- مجاهدین می گویند که این چه موضوع ضد آمریکایی است که از یک سو مجاهدین را که سینه مستشاران آمریکایی را هم می درند، آمریکایی می نامند و نونهالان خردسال را نیز به جوخه اعدام می سپارند. باید پرسید:

الف- اکنون گلوله های شما سینه چه کسانی را هدف می گیرد؟ به جز پاسداران انقلاب، روحانیون و اخیرا هم مردم بی گناه کوچه و خیابان کدام آمریکائی را بعد از انقلاب نشانه رفته اید؟

ب- اگر ضد آمریکایی هستید چرا تمام امپریالیست ها به دفاع از شما برخاسته اند و وظیفه مداحی شما را به عهده گرفته اند؟ بر طبق انتشارات خود که در اول اطلاعیه نیز بدان استناد کرده اید، در کتاب شیوه تحلیل سیاسی، همسوئی جریانات را از جمله موارد تشخیص جریانات نام برده اید. همسوئی خودتان را با امپریالسیم چگونه توجیه می کنید؟

ج- شما می گوئید نونهال ها(یعنی همان ها که به تکلیف شرعی هم رسیدند و طبق گفته حاکم شرع 18ساله هم بوده اند. وقتی شما عکس یکی از 18 ساله های اعدامی را در صدر روزنامه تان چاپ می کنید، نشان دهنده آن است که کمتر از این سن وجود نداشته است وگرنه پوستر می کردید) را به جوخه اعدام نمی سپارند. ما می پرسیم آیا نارنجک جنگی و سه راهی و کوکتل را برای خرابکاری به دست نونهالان می سپارند؟ آیا کودک 4 ساله را در(اصفهان)هم ترور می کنند؟ آیا اگر نونهالی حزب الهی باشد، شما حق دارید که به ضرب و شتم او بپردازید؟ آیا نونهال محصل دبیرستان "هدف" را که فجیعانه به قتل رساندند، از قانونمندی دیگری برخوردار بوده است؟

9- مجاهدین می گویند که منتظر فتوای مراجع و اعلامیه نیروها و شخصیت های مختلف مبنی بر حکم عقوبت کسانی که در خیابان ها موجب رعب مردم می شوند، هستند. هر چند معلوم نیست که مجاهدین از چه تاریخی تابع مرجعیت شده اند، اما با توجه به موضع مراجع عظام لابد آنها چنین حکمی را از مرجع آخرین خود آیت الله! عزالدین حسینی یا آیت الله علی تهرانی و یا شاید هم امثال قمی و شریعتمداری که اسنادشان در جاسوس خانه بدست آمده است، می خواهند. از این گذشته رعب و وحشت را کسانی ایجاد می کنند که در زیر اتومبیل ها ،جلو سینماها در مساجد و نمازهای جمعه بمب می گذارند. حکم آنها هم به عنوان مفسد فی الارض اعدام است. حالا مجاهدین مجازند که اگر کسی غیر از خود را یافتند که بدین کار ننگین اشغال داشته باشد با چنگ و دندان پدرش را در بیاورند.

10- مجاهدین می گویند که پیشاپیش در قبال اشد مجازات عناصر ایادی خبرچین، هر که باشد، از خود سلب مسئولیت می کنند و در اول اطلاعیه هم که گفته بودند امام مردم را به افشای محل اختفای آنان امر کرده است و عملا هم مردم این کار را کرده اند. با این حساب معلوم می شود که مجاهدین قصد دارند مردم را به اشد مجازات برسانند و موج بمب گذاری ها هم لابد به همین علت بوده است.

11- مجاهدین می گویند که اسلام امام در پاریس و تهران متناقض است و امام در سال 42 عریضه بسوی پیشگاه ملوکانه نوشته اند(و لابد به همین جرم هم ابتدا راهی زندان و سپس تیعید گردیدند..) به فرضِ صحت این ادعا، چهره کریه و منافقانه مجاهدین بیش از بیش آشکار می شود؛ زیرا آنان که از این جریان اطلاع داشته اند، نوشتن نامه های از موضع فرزندی به امام و حتی شروع اطلاعیه با ((به نام خدا و بنام خلق قهرمان ایران و بنام حضرت آیت الله العظمی امام خمینی و..))معنایی جز نفاق ندارد. اگر آنها به راستی به نوشتن چنین نامه ای از جانب امام معتقدند، چرا ایشان را کاندید ریاست جمهوری نمودند؟!

اگر آنها به نقش نداشتن امام در نهضت عقیده دارند، چگونه است که ادعای پخش پیامهای ایشان (یعنی کسی که به شاه نامه نوشته!)را نموده اند؟ آنها خود به خوبی می دانند. در طول انقلاب اصولا دارای تشکیلاتی حتی برای پخش اعلامیه نیز نبوده اند و تنها در نزدیکی پیروزی انقلاب تیم هایی برای جمع آوری غنائم و دزدیدن سلاح از پادگانها تشکیل داده بودند و لابد هنوز هم اگر به حضرات منافق گفته شود، ترش می کنند. آنها باید برای درج جملات امام به عنوان شعار در بالای نشریه اشان و امام را رهبر امپریالیست دانستن و قربان صدقه رفتن خود توجیهی پیدا نمایند یا لااقل اگر ذره ای صداقت در وجودشان هست اعتراف نمایند که منافقانه با انقلاب و رهبری برخورد کرده اند و در واقع بین اسلام امام در پاریس و تهران تناقضی نیست. تناقض در افکار مجاهدین قبل و بعد از رو شدن دستشان در پیشگاه ملت می باشد.

12- مجاهدین می گویند که امام در محاسبات خود دچار اشتباه شده و مردم را ناآگاه پنداشته است و حال آنکه ظاهرا مجاهدین دچار اشتباه شده اند. گواه این مدعا نیز تحلیل آنان مبنی بر روی کار آمدن لیبرالها می باشد که در اثر آگاهی مردم کاملا بر عکس شده است و اساسا همین دست و پا زدنها و این قبیل اعلامیه صادر کردن و متوسل شدن به عزالدین حسینی ساواکی و قاسملو و عناصر چپ (هزار خانی، ملکی، همسجزنی و...) و راست (علی تهرانی، قمی و ...) و سرمایه دار(دستمالچی، جواهریانو...) و فئودال (خسرو خان قشقائی و...) خود حاکی از اشتباه بودن همه تحلیل ها و دنبال مفر گشتن آن ها می باشد. ما با مجاهدین موافقیم که مردم قهرمان بیدارتر و هوشیارتر از آنند که کسی بتواند آنها را فریب دهد و دقیقا به همین علت نیز می باشد که ملت مسلمان دشمنان خود را به سرعت تشخیص داده و خانه های تیمی آنان را کشف و عناصرشان را دستگیر می کند. اینها تنها نشانه بیداری و آگاهی امت است و منافقین نیز قدرت بینائی این آگاهی را از دست داده اند.

و العاقبه للمتقین

گروه سیاسی- فضای ناآرام بعد از انتخابات اگر چه بر جسارت مدعیان گفتگو افزود تا آنجا که آیت الله نوری همدانی، آیت الله مکارم شیرازی و آیت الله جنتی را هم از تیغ اهانت کسی چون صانعی در امان نگاه نداشت و در عین حال نظام و ولایت فقیه را هم هدف گرفت، اما بالواقع این همه چندان هم بی سابقه نیست. عبور از خط قرمزهای این چنینی و شکستن حرمت مرجعیت و روحانیت شیعی سابقه ای طولانی دارد و بارها و بارها در راستای یک سناریوی از پیش طراحی شده هر بار به گونه ای در دستور کار قرار گرفته است.

اگر امروز روحانیت ریاست طلب و حکومتی لقب داده می شود، پیش تر نیز جماعتی ساده دل و فریب خورده و بدون تحلیل سیاسی خوانده می شد.(1) آن روزها تقلید از مراجع حرکتی میمون وار بود.(2) محسن کدیور به صراحت تاکید می کرد که:«تبعیت از بزرگان خصیصه جوامع عقب افتاده است.»(3) روحانیت، قشری گرا و انحصارطلب لقب می گرفت و گفته می شد:«آنها عوام پرور و مقلدپرورند، نه عاقل پرور.»(4)

توهین ها و جسارت ها البته به روحانیت و مرجعیت ختم نمی شد. همه دینمداران، عامل خشونت و قشری نگر تلقی می شدند. می گفتند:«عوامل خشونت در ایران سه دسته اند: 1- رزمندگان جبهه ها 2- گروهی از روحانیون 3- بعضی مسئولین مملکتی.»(5) زیارت عاشورا هم نماد خشونت بود!

اما دعوا نه بر سر مسائل خرد و سطحی که در واقع بر سر اسلام ناب شکل گرفت. صاحب نظران غربگرای اصلاحات، آن روز که فرح پیروزی وجودشان را گرفته بود، می گفتند:«فقه متداول حوزه ها مستمسک خشونت طلبان است.»(6) و کار البته به خط امام هم می رسید؛ یعنی سیره همان کسی که می خواستند در برلین به موزه های تاریخ بسپارندش. روزنامه نشاط می نوشت:«جریان کسروی و حکیم زاده قمی اصلاح طلب بودند و امام و نواب صفوی خشونت گرا و در مقابل جریان اصلاح طلب قرار می گیرند.»(7)

در واقع این ها همه یک خط سیر را دنبال می کنند و نمی توان منفک از هم درخصوصشان قضاوت کرد یا تحلیلشان نمود. امروز صانعی ضمن اشاره به مخالفتش در ماجرای منتظری با افتخار می گوید:«خیلی خوشحال هستم که تنها آخوندی بودم که مردم گفتند که ضد دستگاه و ضد نظام است!» افتخار می کند که مقابل امام ایستاده است. چه کسی؟ همان کسی که برخی حامیانش امروز مدعی پیروی از خط امامند و به نخست وزیری زمان امام مباهات می کنند!! حال چه کسی باید به خط امام برگردد؟!

امروز برخی انقلاب اسلامی را استبدادی می نامند و دیروز نیز. می گفتند:«انقلاب اسلامی ایران شبیه استبداد قجری است.»(8) دبیرکل نهضت آزادی به صراحت تصریح می کرد:«بعد از انقلاب، شاه مستبد رفت ولی استبداد همچنان باقی است، تازه رنگ شرعی هم به خود گرفته است.»(9) این حرفها برای انقلابیون تازه نیست. رونمایی از همان یاوه گویی های سابق است با رنگ و بویی جدید. می نوشتند:«جمهوری اسلامی، حکومت لمپنیسم و فشار است و با قانونگرایی نمی سازد.»(10) چه زمانی؟ همان وقت که رهبر انقلاب هشدار می داد که برخی مطبوعات تبدیل به پایگاه دشمن شده اند. و امروز نیز پایگاه های دشمن به سخن آمده اند. خط مشی همان خط مشی است. بهانه عوض شده است.

آن روزها البته پا را از این فراتر گذاشتند و ساحت معصومین را نیز مورد هجمه قرار دادند:«در مسائل حکومت و سیاست، فعل و قول معصوم، حجت نیست. زیرا این قبیل احکام تاریخی و زمانی اند... ممکن نیست پایه های اصلی زندگی سیاسی و اجتماعی انسان بر استنباط از متون دینی مبتنی شود.»(11)

دیگر تکلیف ولایت فقیه مشخص بود:«ولایت فقیه یعنی حکومت توتالیتر و ضدمردمی، یعنی مردم را به زور به بهشت بردن.»(12) و راه چاره هم مشخص:«حکومت دینی جلوی رشد علمی مردم را می گیرد. در نظام لائیک ترکیه، روحیه علم جویی و حقیقت طلبی، بهتر رشد کرده است، زیرا آنجا ارزش های دینی را با علم مخلوط نکرده اند.»(13)

عباس عبدی هم به پیش بینی و تعبیر آینده نشسته بود:«ستاره انقلاب اسلامی متأثر از الگوی حکومت شوروی سابق است و سرانجام آنها هم یکسان خواهد بود.»(14)

و بدین ترتیب با صراحت گفته می شد:«حکومت دینی قدرت اداره دنیای مردم را ندارد و ناگذیر به دین دولتی خواهد انجامید و این به وضوح در دیدگاه های امام در قبل و بعد از انقلاب یافت می شود و دین دولتی هم قهراً به حکومت سکولار منجر خواد شد، یعنی به قوانین زاییده عقل بشری و این همان حاکمیت مردم بر مردم است.»(15)

و این تمام ماجرا بود. داعیه داران این خط سیر، پروتسنانتیزم اسلامی را هجی می کردند و سکولاریسم را انتظار می کشیدند و امروز نیز در عمل چنینند. دعوا بر سر هویت دینی در مقابل تجدد است؛ دعوا بر سر حکومت ولایی است؛ دعوا بر سر انقلاب است؛ بر سر خط امام.

مرجعیتی که مقابل انقلاب بایستد یا گونه ای عمل کند که به هر حال از آن نوعی تعارض استنباط شود، مورد تایید و حمایت مدعیان اصلاح طلبی است و مرجعی که بر راه انقلاب پای بفشارد، مستحق توهین و تکفیر. مرجعیتی ممدوح است که دین کلیسایی را بپذیرد و عرفی شدن دین را و نیز مبانی حقوق بشر و مدرنیته را و یا لااقل سکوت را. اگر نپذیرفت، سطحی، خشونت طلب و بی منطق است.

اصلاح طلبان مرجعیتی را می خواهند که وقتی نظام و انقلاب با تشنج آفرینی جمعی خودخواه مواجه شد، لب فروبندد. مرجعیتی که در خط بندی تجدد و سنت جانب تجدد را بگیرد که اگر نگرفت مستبد است. چنانکه شیخ فضل الله نوری هم از نگاه آنان مستبد بود.(16) اصالت دادن به جامعه مدنی و مدرنیته البته مشخص است که به کجا می انجامد:«اباحه گری جزو لاینفک جامعه مدنی است. جامعه ما با مشکل کمبود قطار شادی، آوازخوانی و دست افشانی و نواختن موسیقی روبرو است.»(17)

پی‌نوشت‌ها:
1-نقیب زاده هفته نامه توانا مرداد 78
2-اشاره به سخنان آقاجری
3-محسن کدیور روزنامه صبح امروز فروردین 78
4-مقصور فراستخواه روزنامه ایران شهریور 77
5-حبیب الله پیمان - هفته نامه مبین - 10/7/78 – شماره 341 - ص2-7
6-مصطفی ملکیان - روزنامه خرداد - مهر 78
7-سهراب بهداد - روزنامه نشاط - اسفند 77
8-مرتضی کاظمیان - روزنامه توس - مرداد77
9-ابراهیم یزدی - هفته نامه آبان - فروردین 78
10-مجید شریف - هفته نامه آبان - شهریور 77
11-محمد مجتهد شبستری - ماهنامه کیان - بهمن 77
12-امیر خرم - روزنامه همشهری - شهریور 77
13-عبدالکریم سروش - روزنامه نشاط - خرداد78
14-عباس عبدی - هفته نامه راه نو - شهریور 77
15-اکبر گنجی - ماهنامه کیان - فروردین 77
16-یوسفی اشکوری - هفته نامه مبین - مرداد77
17-محمد رضا نیکفر - فصلنامه نگاه نو - بهار 77

شعری از مقام معظم رهبری با عنوان مناجات ناشنوایان، امروز برای اولین بار توسط فقیه، رئیس سازمان بهزیستی در مراسم روز جهانی ناشنوایان قرائت شد.

به گزارش فارس، این شعر دقایقی پیش در مراسم روز جهانی ناشنوایان که هم اکنون در مرکز همایش‌های برج میلاد با حضور بیش از 2 هزار ناشنوا در حال برگزاری است، قرائت شد. که متن کامل آن در پی می‌آید.

ما خیل بندگانیم ما را تو می‌شناسی
هر چند بی‌زبانیم، ما را تو می‌شناسی

ویرانه‌ئیم و در دل گنجی ز راز داریم
با آنکه بی‌نشانیم، ما را تو می‌شناسی

با هر کسی نگوئیم راز خموشی خویش
بیگانه با کسانیم ما را تو می‌شناسی

آئینه‌ایم و هر چند لب بسته‌ایم از خلق
بس رازها که دانیم ما را تو می‌شناسی

از قیل و قال بستند، گوش و زبان ما را
فارغ از این و آنیم ما را تو می‌شناسی

از ظن خویش هر کس، از ما فسانه‌ها گفت
چون نای بی‌زبانیم ما را تو می‌شناسی

در ما صفای طفلی، نفسرد از هیاهو
گلزار بی‌خزانیم ما را تو می‌شناسی

آئینه‌سان برابر گوئیم هر چه گوئیم
یکرو و یک زبانیم ما را تو می‌شناسی

خطّ نگه نویسد حال درون ما را
در چشم خود نهانیم ما را تو می‌شناسی

لب بسته چون حکیمان، سر خوش چو کودکانیم
هم پیر و هم جوانیم ما را تو می‌شناسی

با دُرد و صاف گیتی، گه سرخوش است گه غم
ما دُرد غم کشانیم ما را تو می‌شناسی

از وادی خموشی راهی به نیکروزی است
ما روز به، از آنیم ما را تو می‌شناسی

کس راز غیر، از ما نشنید بس «امینیم»
بهر کسان امانیم ما را تو می‌شناسی