وقتی سبزها کم می آورند
سه ساعت است که در خیابان ها راه رفته ام. مردم با شور دیگری «مرگ بر اسرائیل» می گویند. «مرگ بر انگلیس» بیشتر از «مرگ بر آمریکا» به گوش می رسد. به بلوار کشاورز ـ تقاطع قدس می رسم که اذان می شود. جایی برای نشستن نیست، پس به سمت میدان ولی عصر می روم. جماعتی سبز پوش با سوت و کف ممتد به استقبال اذان رفته اند و در مقابل مردم ایستاده اند تا نتوانند جانماز خود را پهن کنند. جا برای نماز نیست. کمتر از ده دقیقه، فشار جمعیت کف سبز را به عقب پس می زند.
با شروع خطبه ها و در نهایت شروع نماز، سبزپوشان روزه دار که بعضا بطری آب به همراه دارند! کاملا به بیرون از محوطه بلوار که مرکز اصلیشان بود، رانده می شوند. تبلیغات بچگانه اصلاح طلبان و صهیونیست ها باعث شده است که مردم بیش از پیش به صحنه بیایند. مشخص است که سبزی ها گرخیده اند! دخترکان فیروزه ای، از کم آوردن مردان عصبی می شوند:
ـ همینجا می مونیم. شما اگر مردش نیستید برید.
ـ ...! مگه جمعیت را نمی بینی!
صحنه ی مضحکی است.
امت اسلامی سنگ تمام گذاشته است. در حوالی خیابان فلسطین تقاطع بلوار کشاورز جایی پیدا می کنم و می نشینم.
موجی که کف شد
روز قدس امسال باشکوه ترین مراسمی بود که در طول سالیان اخیر در تهران مشاهده کردم. همانگونه که قابل پیش بینی بود جمعیتی در حدود شش، هفت هزار نفر در میدان ولی عصر و بخش کمتری در خیابان انقلاب تجمع کردند تا خوراک رسانه های اسرائیلی را فراهم کنند. جمعیت خیره کننده امروز، موج سبز را در کمتر از یک ساعت به کف تبدیل کرد. کفی که حتی رهبرانش هم نتوانستند در تظاهرات امروز شرکت کنند.
دریوزگی سبز
رسانه های صهیونیستی و باتبع آن، اصلاح طلبان دنیا در حال حاضر مشغول پوشش خبری سبزپوشانی هستند که تابلوهای «مرگ بر اسرائیل» را پاره می کردند و شعار «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران»، سر می دادند. غربی ها و غرب زدگان، تلاش می کنند که تظاهرات میلیون ها مسلمان حامی مقاومت، تحت الشعاع حضور سبز! چند هزار نفر قرار گیرد. و البته مشخص است که آنها نیز برای همین نیت آمده بودند و این معنی کاملی است از آنچه من آن را «دریوزگی سبز» می نامم.
دریوزگی سبز و موقعیت بی نظیر برای انقلاب اسلامی
در بیست سال گذشته تلاش بسیاری شد تا فضای جامعه از فضایی «عقیدتی» خارج شود. سازندگی و توسعه اقتصادی، بهانه ای شد برای فراموش شدن بحث های عقیدتی. توسعه سیاسی هم با به پیش کشاندن بحث های سرکاری و رواج جوهای استادیومی چپ و راست، تیر خلاصی بود بر پیکره فضای عقیدتی جامعه.
«مستضعفین» تبدیل به قشر آسیب پذیر شدند، «حکومت جهانی اسلام» تبدیل به تعامل با جامعه جهانی شد، «آرمان قدس» و «نابودی اسرائیل» تبدیل به تلاش های دیپلماتیک شد... و در یک کلام از َ«امام»، آقای خمینی ساختند که آدم خوبی بود و رفت! ...
حضور چهارساله احمدی نژاد این فرصت را به جامعه داد تا دوباره به آرمان هایش بیاندیشد. «انقلاب اسلامی»، مفهومی است که امروز دوباره جان گرفته است و مخالفانش با تمام وجود به میدان آمده اند. باید از این فضای شورانگیز برای جبران سالیان گذشته بهره جست.
انبوه مناظره هایی که توسط نیروهای حزب اللهی در دانشگاه ها پیش از انتخابات تدارک دیده شد، باید امروز در خصوص مباحث بنیادین ادامه پیدا کند. استراتژی اصلاح طلبان در تمامی دنیا ایجاد فضایی غیرعقلانی است. آنها اهل مناظره و بحث نیستند. تجربه تاریخی نشان داده است که از مناظره فراری اند. در فضایی سیاسی یا سیاست زده است که «موج» به وجود می آید و موج سواران اصلاح طلب علیه منافع ملت های مظلوم، موج سواری می کنند.
به کف کردن موج ها و موج سواران، دل خوش نکنیم
در ایران اسلامی نیز نباید به کف کردن موج سبز، دل خوش کرد. ضربه ای که امروز نظام از دریوزگی سبز می خورد ماحصل عدم ارائه بحث های بنیادین پیرامون انقلاب اسلامی است.
قدر این فضای فعال و شاداب که ماحصل مشترک طرفدران و مخالفان انقلاب اسلامی است را باید بدانیم و از آن برای شناخت «انقلاب اسلامی» و معرفی آن به دیگران بهره گیریم. از حق نگذریم خود ما هم خیلی وقت است که از تفکرات امام جا مانده ایم و بی خبریم. تلاش کنیم برای شناخت «انقلاب اسلامی»، راه امام، آرمان قدس، ... و برای شناخت امام حق و آمادگی برای ظهورش، امامی که ظاهرا خیلی زودتر از آنچه فکر می کردیم، خواهد آمد. انشاءالله
کلمات کلیدی:
