ثانیهنیوز- محسن پرویز- سال‌هاست عادت کرده‌ایم که جمعه پایانی ماه مبارک رمضان در راهپیمایی و نماز جمعه روز قدس شرکت کنیم و در دفاع از مردم مظلوم فلسطین، «مرگ بر اسرائیل» بگوییم و «شیطان بزرگ، امریکا» را لعن و نفرین کنیم. عادت خوبی که از امام راحل(ره) آموخته‌ایم. هم او که به ما آموخت همین قول «مرگ» برای آنها مرگ به دنبال می‌آورد و تلاش زایدالوصف آنها برای جلوگیری از این شعار، مهر تأییدی بود بر نگاه و فرمایشات آن مرد بزرگ.
آیا می‌شد باور کرد کسانی در روز قدس به جای شعار «مرگ بر اسرائیل» ( که شعار عموم نمازگزاران مسلمان بود) و همزمان با آن، فریاد «مرگ بر روسیه» سر دهند؟! جوان‌تر که بودیم، به برخی عبرت‌های تاریخ با دیده تردید می‌نگریستیم.
از خود می‌پرسیدیم: «مگر می‌شود پلوی مشروطه را در سفارت انگلیس بار بگذارند؟» فکر می‌کردیم یعنی در بین این همه آدم تحصیلکرده و صاحب تحلیل، هیچ‌کس نمی‌فهمید دولت بریتانیای کبیر(!) برای رضای خدا به کسی پلو نمی‌دهد؟ و این معمای لاینحل را این گونه حل می‌کردیم که شاید اغراقی در بیان این موضوع وجود دارد! اما امروز که می‌بینیم برخی افراد به نام امام راحل(ره) در روزی که یادگار آن پیر روشن ضمیر است، به جای اسرائیل و امریکا، روسیه و چین را می‌نشانند و می‌خواهند که از غزه و لبنان دست برداریم، پاسخ سؤال دیرپای خود را درمی‌یابیم! روی سخن با روزه‌خواران و معاندانی نیست که مخالفت خود را با میلیون‌ها نمازگزار روز قدس به نمایش گذاشتند. آنها با طرح شعارهای انحرافی، آرزوهای نهان خود را به نمایش گذاشتند. از آنها که آشکارا حلقه نوکری امریکا و اسرائیل را به گوش آویخته‌اند، توقعی نیست.
***
شب هنگام، پایگاه «بی.بی.سی» را نگاه کردم. هیچ اشاره‌ای به میلیون‌ها محکوم کننده جنایات اسرائیل نکرده بود؛ در عوض، تیتر اول خود را مخالفت ده‌ها هزار نفر (همان تعبیری که در خصوص جمعیت تظاهرات میلیونی بیست و دو بهمن به کار می‌برد!) به پرداختن به موضوع فلسطین و اسرائیل قرارداده بود! گزارشات و عکس های فراوانی از سبزپوش‌ها و سه رهبر آنها بر روی خروجی خود قرار داده و چنان نمایانده بود که گویی ایرانیانی در مخالفت با سیاست‌های دولت (و نه میلیون‌ها روزه دار نمازگزار تظاهر کننده روز قدس) خواهان دست برداشتن از آرمان‌های امام راحل(ره) بوده‌اند! گویی کسانی طرفدار اسرائیل و امریکا در ایران راهپیمایی کرده‌اند و خواهان مخالفت با روسیه و چین بوده‌اند و این سه رهبر سبزپوش را نیز در حلقه خود گرفته‌اند و آنها هم پیروزمندانه لبخند می‌زنند! آنچه در تاریخ به یادگار می‌ماند، نیت افراد نیست؛ اگر نیت خیری در کار باشد! آنچه در تاریخ ثبت می‌شود، بیانیه‌های خوش آب و رنگ نیست! وقتی به تاریخ گذشته می‌نگریم، بیش از آن که شعارها را بیابیم، نتیجه عمل افراد و عملکردها را می‌بینیم. در محضر خداوند تبارک و تعالی که حساب جداگانه‌ای دارد و نمی‌دانم چگونه برخی می‌توانند پاسخ شهیدان و امام شهدا را بدهند.
آیا آنها که ادعای پیروی از امام(ره) و دفاع از آرمان‌های او را دارند، احساس شرمساری نمی‌کنند که نامشان (نه فردا، که همین امروز) به‌عنوان مدافعان اسرائیل و امریکا (آن غده سرطانی و این شیطان بزرگ؛ به تعبیر حضرت امام(ره)) در صدر اخبار رسانه‌های معاند قرار می‌گیرد و تصاویر شان زینت بخش پایگاه‌های شیاطین می‌شود؟ این توطئه‌های حقیر می‌گذرند و بسیاری از آنها که خیر خواهند و در دام افتاده‌اند، صف خود را از بیگانه پرستان جدا می‌کنند و به دامان انقلاب اسلامی و ولایت فقیه بر می‌گردند. ملت ایران نیز سرافرازانه مسیر درست خود را در سایه هدایت رهبر بزرگ و روحانی خویش استوار‌تر از گذشته خواهد پیمود؛ اما تاریخ از فریب‌خوردگانی آن رهبری این جریانات را بر عهده داشته‌اند، چهره‌ای زشت ترسیم خواهد کرد.
فَاعْتَبِروُا یا اُولِی الْاَبْصار
نوشته شده توسط
کوشا
88/6/30:: 2:9 عصر
|
() نظر
